Omringd door sneeuwklokjes

Tijdens een wandeling door het uit de winterslaap ontwakende Limburgse landschap valt mijn oog telkens op de vele sneeuwklokjes in de velden. Ander opkomend natuurschoon laat mijn oog links liggen, alleen de sneeuwklokjes schreeuwen in al hun pracht om mijn onverdeelde aandacht. Wat is dat toch met die kleine, parmantige bloempjes? Willen ze me iets vertellen?

Het is begin februari en mijn man en ik verblijven een weekje in Midden-Limburg. Een heerlijke impulsieve verrassingsvakantie die we onszelf cadeau hebben gegeven. Na een aantal pittige weken waarin intensieve (mantel)zorg de toon voerde, kiezen we nu voor een weekje zelfzorg.

Zelfreflectie

Een belangrijk onderdeel in mijn zelfzorg is reflectie. Sinds januari 2025 ben ik weer begonnen met systemisch werk en therapeutische gesprekken die mijn (genezings)proces en de remissie na mijn diagnose borstkanker ondersteunen.

Wat was bijvoorbeeld de staat van mijn geest en lichaam die mogelijk heeft bijgedragen aan deze ziekte? Wat waren de dingen die ik deed de laatste tien, twintig jaar die daar van invloed op waren of konden zijn? Wat waren de gedachten die ik dacht? Wat waren de acties, patronen en/of gewoontes waar ik mezelf onbewust van was? Heb ik goed naar mijn emoties gekeken en daarnaar geleefd?

Grenzen overschrijden

Al reflecterend, erken ik dat ik in het verleden mijn eigen grenzen veelvuldig heb overschreden en dat ik ook anderen regelmatig over mijn grenzen liet gaan. Ook vond – en vind – ik het makkelijker om te geven dan te ontvangen. En ik geef aan mezelf toe dat ik bij sommige mensen echt leegloop, in hun nabijheid wordt de energie bijna letterlijk aan mij onttrokken.

Conclusie: kan ik naast lief zijn voor anderen, ook lief zijn voor mezelf?

Zuivere energie

En hier lopen we dan, tussen de velden in het Midden-Limburgse landschap. Ik voel me omringd door de positieve energie van de sneeuwklokjes die overal te pas en te onpas in mijn blikveld opduiken. Ze wekken mijn nieuwsgierigheid en ik verdiep me in hun betekenis.

Ik lees dat het kenmerkende witte bloempje van het sneeuwklokje symbool staat voor reiniging en zuiverheid, voor hoop en een nieuw begin. Na een lange winter kondigt het kleine bloempje het voorjaar aan en schenkt blije energie. Ik zie een eerste parallel, want na alle sobere, grijze en vreugdeloos ogende dagen van en de pittige weken in januari verlang ik enorm naar het voorjaar.

Mezelf vergeten

Het kopje van het bloempje hangt naar beneden, dit helpt (vooral diepe pijn, verdriet en oude trauma’s die ontstaan zijn door het inleveren van je hart) los te laten en te aarden. Het vertelt me dat ik vergeten ben om achter mijzelf en mijn gevoel te staan. Het bevestigt dat ik (te) veel voor een ander heb gedaan en daarbij mezelf, mijn eigen gevoel, mijn eigen zijn, ben vergeten.

Aha, de link is gelegd. Het ogenschijnlijke fragiele kleine bloempje draagt een waardevolle boodschap met zich mee. Het houdt me een spiegel voor waarin ik niet alleen mijn verleden, maar ook mijn heden en toekomst weerspiegeld zie.

Hernieuwde moed, niet omdat het moet

Ik lees verder … Het sneeuwklokje staat ook voor doorzettingsvermogen en moed. Aha, weer een aanknopingspunt. Op dat doorzettingsvermogen heb ik meermaals een beroep gedaan de afgelopen zes maanden. Ik herstelde van een epileptische aanval – een gevolg van een hersentumor die weer een gevolg was van mijn borstkanker – die mijn en ons leven op zijn kop zette.

Moed zet me aan het denken. Aan de ene kant erken ik dat de omschakeling van moet naar moed nog steeds lastig vind. Aan de andere kant zie ik ook nieuwe kansen en een frisse (nieuwe) start vanuit hernieuwde moed, en niet omdat het moet.

Veerkracht

Het sneeuwklokje doorbreekt de koude wintergrond als eerste teken van de lente en toont daarmee een ongekende veerkracht. Die eigenschap staat na alles wat ik heb meegemaakt, intussen op mijn lijf geschreven. En de paralellen gaan verder: het groen in het bloempje en de blaadjes ondersteunen de liefde voor jezelf – dat blijft voor mij overigens wel een dingetje – zeker wanneer je hart is bevroren door pijn.

Het sneeuwklokje helpt je je eigen schoonheid terug te vinden. 

En precies dát is waarom ik gevoelsmatig omringd word door die overal oppoppende sneeuwklokjes, dát is de boodschap die ze willen vertellen.

Kom maar op!

En zo valt alles op zijn plek: onze impulsieve verrassingsvakantie, de wandeling door het Midden-Limburgse landschap en de overal opvallende sneeuwklokjes. Hun pure, zuiverende en blije energie werkt aanstekelijk. Hoopvol, opgeladen en met waardevolle inzichten keer ik huiswaarts. Klaar om mijn eigen gevoel, mijn eigen grenzen en mijn eigen schoonheid te hervinden, klaar voor het voorjaar, klaar voor de toekomst. Kom maar op, ik heb er zin in!